Zamek Książąt Pomorskich (niem. Schloß der Herzöge von Pommern) – jeden z nielicznych zachowanych zamków książąt pomorskich na obszarze obecnych Niemiec znajduje się w Ueckermünde na Pomorzu Przednim.
Trzykondygnacyjny czteroskrzydłowy zamek z narożną wieżą typu bergfried powstał w 1546 roku z polecenia księcia Filipa I z wykorzystaniem warownego grodu Rochow, wzmiankowanego w XIII wieku, jako castrum ukermund. Podczas wojny trzydziestoletniej został mocno zniszczony i w 1730 roku, za panowania króla pruskiego Fryderyka Wilhelma I, rozebrano trzy z jego skrzydeł, pozostawiając tylko dwie kondygnacje skrzydła południowego (w tym średniowieczną salę jadalną dostosowaną do wykorzystania jako więzienie[potrzebne źródło]) wraz z klatką schodową i średniowieczną wieżą. Zamek był wówczas siedzibą sądu, a od 1780 roku pełnił funkcję ratusza miejskiego. W 1908 roku spłonął barokowy hełm wieży wraz ze znajdującą się tam latarnią morską typu otwartego. Współcześnie w pomieszczeniach na parterze mieszczą sale obrad oraz ślubów. Wieża oraz klatka schodowa i sale pierwszego piętra tworzą siedzibę muzeum.

Zamek, ceglana budowla wzniesiona po 1231 roku przez książąt pomorskich, stał tuż przy historycznej granicy między Pomorzem a Meklemburgią; w 1240 roku prawdopodobnie znajdował się w rękach księcia dymińskiego Warcisława III. Najstarsza część budowli to wieża i mury; pochodzą one z drugiej połowy XIII wieku. W 1433 roku na terenie zamku wzniesiono spichlerz i dom bramny; pod koniec XV wieku dokonano przebudowy części zabudowań w stylu renesansowym. Między XIII a XVI wiekiem zamek stanowił rezydencję arystokratycznej rodziny Heydebreck, pochodzącej z Dolnej Saksonii, dworzan książąt pomorskich.

Pierwszy zamek w Świdwinie powstał z fundacji margrabiów brandenburskich z dynastii askańskiej pod koniec XIII wieku. Zbudowane na ich zlecenie założenie obronne składało się z obwodu warownego w formie nieregularnego trapezu oraz długiego domu mieszkalnego stojącego przy kurtynie północnej. Właściwe castrum zaczęli wznosić dopiero kolejni właściciele miasta Wedlowie na początku XIV wieku. Sprzedali oni w 1384 roku zamek zakonowi krzyżackiemu na siedzibę wójtostwa. Krzyżacy dokonali rozbudowy i przebudowy pierwotnego założenia. Na przełomie XIV i XV wieku rozebrali stary dom mieszkalny, wznieśli wschodnie skrzydło i duży ceglany budynek na siedzibę wójta przy kurtynie północnej. Wzniesiono również w tym czasie nowa bramę i wieżę przybramną. W 1445 roku zamek kupił elektor brandenburski Fryderyk II. Na początku XVI wieku przebudowano bramę i wzniesiono przedbramie.